Członkowie Komitetu Helsińskiego

Dziennikarka i pisarka. Współpracowała z Komitetem Obrony Robotników. Stworzyła “latającą bibliotekę” z książek zakazanych i emigracyjnych, sprowadzanych od znajomych. Przystąpiła do NSZZ “Solidarność”, była wiceprzewodniczącą Zespołu ds. Kultury Regionu Mazowsze. 13 grudnia 1981 r. była internowana. zwolniono ją z ośrodka po interwencji Związków Literatów Polskich, Polskiej Akademii Nauk oraz Episkopatu.

Teolog, publicystka W latach 80. była członkiem podziemnego Komitetu Helsińskiego w Polsce. W 1989 r. współzakładała Helsińską Fundację Praw Człowieka. W ramach prowadzonych przez siebie warsztatów dziennikarskich (m.in. dla studentów, młodych dziennikarzy, młodzieży szkolnej czy osób osadzonych w zakładach karnych) Halina Bortnowska zajmuje się promowaniem światowych standardów dziennikarstwa. Od 1992 jest animatorką Warsztatów Dziennikarskich Młodych “Polis” w Warszawie. Jest współzałożycielka Stowarzyszenia Przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii “Otwarta Rzeczpospolita” (2000). Przy Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka prowadzi grupę “Horyzont – przeciw karze śmierci”.

Psycholog, profesor Uniwersytetu Warszawskiego. W 1980 wstąpił do “Solidarności”, w kolejnym roku wszedł w skład zarządu Regionu Mazowsze. Reprezentował lokalne struktury związku z I Krajowym Zjeździe Delegatów w Gdańsku. Został członkiem KSR “Wolność-Sprawiedliwość-Niepodległość”. Po wprowadzeniu stanu wojennego represjonowany przez funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa, zmuszony do ustąpienia ze stanowiska dziekana. Współpracował z podziemną “S” w tym z Tymczasową Komisją Koordynacyjną i Komitetem Helsińskim. W 1989 uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu jako wiceprzewodniczący zespołu do spraw oświaty i nauki z ramienia strony opozycyjnej. Po utworzeniu rządu Tadeusza Mazowieckiego został wiceministrem edukacji narodowej, funkcję tę pełnił do 1991.

Socjolog, profesor Uniwersytetu Warszawskiego. Zawodowo związany z Uniwersytetem Warszawskim, kieruje Katedrą Socjologii Obyczajów i Prawa w Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych UW. W czasach PRL działał w opozycji demokratycznej, był doradcą “Solidarności”. Uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu, w latach 1989–1991 zasiadał w Trybunale Stanu. Od 1991 do 1993 sprawował mandat posła I kadencji z ramienia Kongresu Liberalno-Demokratycznego. W Sejmie zajmował urząd wicemarszałka.

Profesor doktor habilitowany nauk prawnych; sędzia NSA i Trybunału Konstytucyjnego, pierwszy w Polsce Rzecznik Praw Obywatelskich. W 1968 r. uzyskała stopień naukowy doktora nauk prawnych, a w 1975 r. doktora habilitowanego z zakresu prawa cywilnego. Od 1986 r. jest profesorem zwyczajnym. W latach 1977-1987 była kierownikiem Zespołu Prawa Cywilnego w Instytucie Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk. Od 1987 do 1992 r. pełniła funkcję Rzecznika Praw Obywatelskich. Po upływie kadencji przystąpiła do Komitetu Helsińskiego. W latach 1999-2002 była sędzią Naczelnego Sądu Administracyjnego. W latach 2002-2011 była sędzią Trybunału Konstytucyjnego.

Filolog, publicysta. W latach 80. był przewodniczącym samorządu studenckiego i organizatorem protestów na Uniwersytecie Warszawskim. Pisał w prasie podziemnej, m.in. w kwartalniku Obóz, którego był współredaktorem. Działał w Solidarności Polsko-Czechosłowackiej i organizował sieć kontaktów z opozycjonistami z Węgier oraz innych krajów bloku wschodniego. Założyciel i szef Serwisu Informacyjnego “Solidarności” (1988) i Wschodnioeuropejskiej Agencji Informacyjnej.

Fizyk, profesor Uniwersytetu Warszawskiego W 1981 r. brał udział w opracowaniu obywatelskiego projektu ustawy o szkolnictwie wyższym. Po 13 grudnia 1981 r. koordynował działalność tajnej “Solidarności” na Uniwersytecie Warszawskim. Od kwietnia 1983 r. był koordynatorem prac tajnego Społecznego Komitetu Nauki. Od czerwca do września 1986 r. należał do tajnej RKW Mazowsze.

Adwokat, były członek Europejskiej Komisji Praw Człowieka w Strasburgu, były rzecznik praw obywatelskich w Kosowie. W okresie stanu wojennego publicysta prasy podziemnej i współpracownik podziemnych struktur „Solidarności” oraz różnych instytucji niezależnych. W 1982 r. współzakładał podziemny Komitet Helsiński w Polsce. Współautor raportów Komitetu; doradca i uczestnik strajku w kopalni „Manifest Lipcowy” w Jastrzębiu w sierpniu 1988 r. Współzałożyciel Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka w Warszawie. Od listopada 2003 r. do lutego 2008 r. był prezesem Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka.

Socjolog. Pracowała kolejno w biurze projektowym i instytucie resortowym budownictwa następnie w Instytucie Psychologii PAN. W okresie „Solidarności” była mediatorem, Komisja Mediacji Regionu Mazowsze NSZZ “Solidarność”. Od 1982 r. członek Komitetu Helsińskiego w Polsce i współautorka części jego raportów. W 1989 współzałożycielka Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka. Od 2008 Prezes Zarządu HFPC.

Prawnik, profesor nauk prawnych, nauczyciel akademicki, profesor zwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego. Pełnił funkcję sędziego Trybunału Konstytucyjnego, a w latach 2010–2016 był jego prezesem. W 1990 r. był inicjatorem przygotowania i współautorem projektu Karty Praw i Wolności, przedstawionego przez grupę członków Komitetu Helsińskiego w Polsce i w listopadzie 1992 r. przedłożonego przez Prezydenta RP Sejmowi jako projekt ustawy konstytucyjnej. Od początku działania Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka należał do jej zarządu – początkowo jako skarbnik, a następnie sekretarz, aż do momentu wyboru na stanowisko sędziego TK w 2007 r.

Profesor Uniwersytetu Warszawskiego, sędzia Trybunału Konstytucyjnego w latach 2001-2010. W latach 1988-1990 kierował Departamentem Konstytucyjnych Wolności i Praw w Biurze Rzecznika Praw Obywatelskich. Członek Rady Legislacyjnej przy Prezesie Rady Ministrów (1990-1993 i 1996-2001). W latach 1996-2001 był dyrektorem Centrum Konstytucjonalizmu i Kultury Prawnej Instytutu Spraw Publicznych. Członek Komitetu Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk. Członek rad naukowych, m.in. Instytutu Nauk Prawnych PAN, Krajowej Szkoły Administracji Publicznej, Instytutu Nauk o Państwie i Prawie oraz Instytutu Nauk Prawno-Administracyjnych Uniwersytetu Warszawskiego.